هدف کلي از انجام اين پژوهش بررسي رابطه ادراک معلمان از فرهنگ مدرسه با ميزان سازگاري نوآورانه آنان در يادگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات و تدريس از طريق اينترنت به عنوان يک نوآوري براي استفاده در فرآيند ياددهي- يادگيري است. روش پژوهش در اين مقاله، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه مورد بررسي شامل کليه معلمان مدارس راهنمايي دخترانه و پسرانه نواحي 1 و 3 شهر شيراز و مناطق محروم گله دار و دشمن زياري بود که از طريق نمونه گيري طبقه اي 211 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقياس فرهنگ مدرسه فيليپس جي (1993) و سازگاري نوآورانه با اينترنت که منطبق بر نظريه سازگاري نوآورانه راجرز توسط ريدبال (2005) ساخته شده است که پس از محاسبه روايي و پايايي اين دو ابزار، بين افراد نمونه توزيع شده و سپس با روش هاي آماري توصيفي ميانگين و انحراف استاندارد و روش استنباطي رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد که: 1- هم در معلمان مرد و هم معلمان زن، دو بعد فرايند و ارتباط فرهنگ مدرسه، پيش بيني کننده معنادار سازگاري نوآوري آنان براي يادگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات است. 2- در معلمان مرد، بعد فرايند و در معلمان زن، بعد فرايند و ارتباط فرهنگ مدرسه، پيش بيني کننده معنادار سازگاري نوآورانه آنان براي تدريس از طريق اينترنت مي باشد. 4- هم در معلمان رشته هاي علوم انساني و هم معلمان علوم پايه، دو بعد فرايند و ارتباط فرهنگ مدرسه، پيش بيني کننده معنادار سازگاري نوآورانه آنان براي يادگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات و سازگاري نوآورانه آنان براي تدريس از طريق اينترنت مي باشد. بر اساس نتايج مي توان دريافت که معلماني که فرهنگ مدرسه خود را از نظر بعد فرايندي قوي مي دانند و يک شبکه ارتباطي قوي براي آشنايي آنان با نوآوري و تصميم گيري مناسب و به موقع آن ها ايجاد شده است، سازگاري بالايي در تمايل به يادگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات و همچنين تدريس با استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات دارند. بنابراين براي مديريت صحيح نوآوري، ايجاد سازگاري نوآورانه و حرکت در راستاي اهداف سازمان، هدايت فرايندهاي فرهنگ مدرسه و ايجاد شبکه هاي ارتباطي پويا، بسيار حايز اهميت مي باشد.