اعتماد به مدير از جمله موضوعات محوري در مطالعات سازماني و روابط متقابل بين افراد مي باشد. در اين راستا، اين مقاله به پيش بيني تغييرات سطوح اعتماد معلمين از راه دو متغير رفتار غير اخلاقي و رفتار توانمندساز مديران مي پردازد. با توجه به پيشينه نظري موجود، مدلي براي تبيين روابط بين متغيرها ارائه شد و مورد سنجش قرار گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. براي اين منظور معلمين راهنمايي شهرستان چناران جامعه آماري اين مطالعه را تشکيل دادند و با استفاده از روش تصادفي طبقه اي، داده هاي 105 نفر از آنها مبناي تحليل قرار گرفت. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه استفاده شد که روايي آن با استفاده از تحليل عاملي و پايايي با استفاده از آلفاي کرونباخ تاييد گرديد. براي پردازش داده ها از روش تحليل مسير استفاده گرديد. نتايج نشان داد که ادراک از رفتارهاي توانمندساز مديران، بر اعتماد شناختي و اعتماد عاطفي معلمين به آنها اثر دارد. هم چنين اثر منفي ادراک از رفتارهاي غير اخلاقي، بر اعتماد شناختي بر رهبر تاييد شد، اما اثر آن بر اعتماد عاطفي مورد تاييد قرار نگرفت. براي ارزيابي مدل پيشنهادي نيز از روش تحليل مسير استفاده شد که شاخص هاي برازندگي مرتبط، نشان از برازش مدل اصلاح شده پژوهش داشت. يافته هاي حاصله نشان دهنده آن است که بهبود در رفتارهاي مديران به عنوان الگوهاي نقش، از تاثيري تعيين کننده بر اعتماد معلمين و به تبع آن تعامل سازنده بين آنها با مديران در سطح مدارس راهنمايي مورد مطالعه برخوردار است.