چکيده فارسي:
مقاله حاضر در صدد است با تحليل زيباشناختي فضاهاي آموزشي پيش فرض هايي را براي طراحي ارائه دهد که بتواند با توجه به مباني زيباي شناسي اسلامي، قابليت هايي در فضاهاي آموزشي ايجاد کند که فرايندهاي ادراک، احساس، خردورزي و رفتارهاي فراگيران را در جهت پويايي و غايتمندي انسان مسلمان قرار دهد. روش تحقيق به صورت تحليلي-  استنباطي است که با استفاده از متون و تحليل ديدگاه ها و تجربه هاي موجود صورت گرفته است. نتايج نشان داد که مي توان با توجه به قابليت هاي زيبايي شناسي محيط هاي آموزشي، فضاهايي را طراحي کرد تا پتانسيل هاي موجود را در افراد شکوفا سازد و دامنه اي از ويژگي هاي زيبايي شناختي را براي فراگيران به ارمغان آورد، به نحوي که در آنان موجب هماهنگي، آرامش، قدرتمندي، دلپذيري، پراحساسي و گيرايي شود. بر اين مبنا، اصول زيبايي شناسي اسلامي هدفمندي زندگي، جوشش اجتماعي و همراهي علم و دانايي را با جستجوگري در فضاهاي آموزشي در نظر گرفته است.