هدف پژوهش حاضر، مقايسه تاثير روش تدريس همياري (مشارکتي)، اکتشافي و سخنراني در پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و نگرش آنها نسبت به درس فيزيک است. جامعه پژوهشي، کل دانش آموزان دختر سال اول متوسطه منطقه سنگر است. پروهش حاضر يک پژوهش شبه آزمايشي از نوع طرح گروه کنترل نابرابر است. نمونه پژوهش شامل 28 نفر تحت پوشش تدريس همياري، 28 نفر تحت پوشش تدريس اکتشافي و 22 نفر تحت پوشش تدريس سخنراني بود که به صورت غير تصادفي (در دسترس) انتخاب شدند. برنامه هاي آموزشي در طي 14 هفته توسط پژوهشگر اجرا گرديد. ابزارهاي به کار گرفته شده در اين پژوهش، آزمون پيشرفت تحصيلي و آزمون سنجش نگرش نسبت به درس فيزيک بود که هر دو محقق ساخته بودند و روايي آنها توسط اساتيد رشته فيزيک و علوم اجتماعي تاييد شد و پايايي آزمون سنجش نگرش در يک مطالعه مقدماتي ضريب آلفاي 0.86 بدست آمده است. براي تجزيه و تحليل آماري داده هاي پژوهش، از آزمون t، تحليل واريانس يک طرفه (anova) يک طرفه براي سه گروه مستقل استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان دادند که بين دو روش تدريس همياري و اکتشافي در پيشرفت تحصيلي در درس فيزيک تفاوت معنادار وجود داشت که ميانگين نمرات تفاوت گروه همياري بالاتر از گروه اکتشافي بود ولي بين گروه هاي ديگر دو به دو تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين بين دو روش تدريس اکتشافي و سخنراني و اکتشافي و همياري و همياري از نظر نگرش نسبت به درس فيزيک تفاوت معناداري وجود داشت. همچنين بين نمره پيش آزمون و پس آزمون آزمودني هاي گروه همياري تفاوت معنادار وجود داشت اما بين نمره پيش آزمون و پس آزمون آزمودني هاي گروه اکتشافي و سخنراني تفاوت معناداري وجود نداشت.