هدف از انجام اين پژوهش که به روش آزمايشي انجام شده است، مقايسه تاثير آموزش راهبردهاي تصوير سازي ذهني، تفکر بلند، بازنمايي کتبي و بازنمايي حرکتي بر عملکرد دانش آموزان پسر پنجم ابتدايي در حل مسائل کلامي رياضي بوده است. بدين منظور، از طريق روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي دو مدرسه ابتدايي پسرانه از ناحيه 3 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شد. .به صورت تصادفي 75 نفر از دانش آموزان اين 2 مدرسه انتخاب و به صورت تصادفي نيز به 5 گروه 15 نفري شامل گروه تصوير سازي ذهني، گروه تفکر بلند، گروه بازنمايي کتبي يا نوشتاري (رسم شکل، تصوير، جدول، نوشتن کلمات و نمادها)، گروه بازنمايي حرکتي (استفاده از دست ها) و گروه کنترل تقسيم شدند. به تمامي دانش آموزان 5 گروه يک پيش آزمون شامل 12 مساله کلامي رياضي وآزمون ماتريس هاي پيشرونده ريون داده شد. تفاوت معناداري بين ميانگين نمره هاي کسب شده توسط دانش آموزان 5 گروه در پيش آزمون و آزمون هوشي ريون مشاهده نشد. به هر يک از گروه هاي آزمايشي به مدت 10 جلسه 45 دقيقه اي آموزش داده شد. گروه کنترل هيچ آموزشي را دريافت نکرد. پس از اتمام جلسات آموزشي، تمامي افراد 5 گروه، به پس آزمون حل مسائل کلامي رياضي که فرم مشابه و همتاي پيش آزمون بوده است، پاسخ دادند. تحليل واريانس يک طرفه بر روي تفاضل نمره هاي پيش آزمون - پس آزمون دانش آموزان گروه هاي آزمايشي و کنترل، تفاوت هاي قابل ملاحظه و معناداري را بين گروه ها نشان داد. دانش آموزان گروه بازنمايي کتبي و گروه تصوير سازي ذهني، در مقايسه با گروه کنترل، عملکرد بهتري در پس آزمون نشان دادند. نتايج به دست آمده، تاثيرمثبت استفاده از روش هاي بازنمايي کتبي و تصويرسازي ذهني را در حل مسائل کلامي رياضي، تاييد مي کنند.