هدف اين پژوهش بررسي تاثير روش هاي آموزشي نقشه مفهومي، يادگيري مشارکتي و روش سنتي بر انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلي درس زيست شناسي بود. جامعه آماري اين پژوهش همه دانش آموزان پسر رشته تجربي شهرستان ورامين بودند. در يک طرح نيمه آزمايشي 60 دانش آموز به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه جايگزين شدند. گروه هاي آزمايش به طور مجزا 15 جلسه تحت آموزش به کمک روش نقشه مفهومي و يادگيري مشارکتي قرار گرفتند و گروه کنترل با روش سنتي آموزش ديد. همه گروه ها پرسشنامه انگيزه پيشرفت هرمانز (1970) و آزمون معلم ساخته پيشرفت تحصيلي را به عنوان پيش تست و پس تست تکميل کردند. داده ها با روش واريانس چند متغيره (مانوا) تحليل شدند. يافته ها نشان داد روش نقشه مفهومي برخلاف روش سنتي باعث افزايش انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلي شده است. همچنين روش يادگيري مشارکتي برخلاف روش سنتي باعث افزايش پيشرفت تحصيلي شده، اما ميان آن دو در انگيزه پيشرفت تفاوت معناداري وجود نداشت. علاوه بر آن روش نقشه مفهومي بيشتر از روش يادگيري مشارکتي باعث افزايش پيشرفت تحصيلي شده، اما ميان آن دو در انگيزه پيشرفت تفاوت معناداري وجود نداشت (P<0.05) بنابراين روش نقشه مفهومي از روش هاي يادگيري مشارکتي و سنتي موثرتر است.