تحقيق حاضر به بررسي رابطه سبکهاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه در درس زبان انگليسي شهر شيراز پرداخته است. روش انجام پژوهش، توصيفي ازنوع پيمايشي و همبستگي مي باشد. جامعه آماري در اين پژوهش كليه دانش آموزان دختر و پسر پايه هاي اول، دوم و سوم دوره متوسطه شهر شيراز به تعـداد 27000 نفر که در سال تحـصـيلي 88-87 در مدارس اين شهر مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش را 392 نفر از دانش آموزان رشته هاي علوم انساني، علوم تجربي و رياضي و فيزيك پايه هاي اول، دوم و سوم دوره متوسطه ناحيه 2 شيراز بودند که به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي مرحله اي انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه سبک يادگيري هاني و مامفورت و آزمون پيشرفت تحصيلي بود. و براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي، ميانگين و فراواني درصدي و از آمار استنباطي رگرسيون چند متغيره، تحليل واريانس يک راهه و آزمونt  مستقل استفاده شد يافته ها نشان داد که:
- بين سبکهاي يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه معنا داري وجود ندارد.
- بين سبکهاي يادگيري و رشته هاي مختلف تحصيلي، تفاوت معني دار آماري وجود دارد.
- تفاوت معناداري بين سبکهاي يادگيري دختران و پسران وجود ندارد.
- تفاوت معناداري در سبکهاي يادگيري (عمل گرا، انديشه گرا) پايه هاي دوم و سوم وجود ندارد. اما بين سبکهاي يادگيري فعاليت گرا و نظريه پرداز در پايه هاي تحصيلي دوم و سوم تفاوت وجود دارد.