هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين هوش معنوي و هوش هيجاني دانش آموزان دختر منطقه 15 تهران است. اين پژوهش از نوع همبستگي و جامعه مورد پژوهش عبارت است از کليه دانش آموزان دختر منطقه 15 شهر تهران که در سال تحصيلي 91-90 در پايه سوم راهنمايي مشغول به تحصيل بوده اند. نمونه شامل 100 دانش آموز مي باشد که به روش نمونه گيري خوشه اي، انتخاب شدند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسش نامه هوش معنوي ناصري (1386) و پرسش نامه هوش هيجاني سيبريا شرينک استفاده شد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. براي تحليل آماري داده هاي پژوهش از روش هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار و ...) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون) استفاده شد. نتايج تحليل داده هاي پژوهش به شرح زير است: بين هوش معنوي و هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود دارد. بين هوش معنوي و مولفه خودآگاهي هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود دارد. بين هوش معنوي و مولفه خودکنترلي هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود ندارد. بين هوش معنوي و مولفه همدلي هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود دارد. بين هوش معنوي و مولفه خودانگيزي هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود دارد. بين هوش معنوي و مولفه مهارت هاي ارتباطي هوش هيجاني دانش آموزان دختر رابطه معناداري وجود دارد.