امروزه براي بقا و عملكرد سازمانها، عبرت از گذشته و آگاهي از اشتباه و رموز موفقيت ضروري است. سازمانها مجبور به يادگيري از تجربه‌هاي خود و ديگر سازمانها مي‌باشند. با مستندسازي تجربه‌ها، امكان افزايش دانش و يادگيري سازماني فراهم مي‌شود و با به‌كارگيري تجربه‌هاي مرتبط با كسب و كار، عملكرد سازماني افزايش پيدا مي‌كند.
به منظور جمع‌آوري، مستندسازي، توزيع و استفاده موثر از تجربه‌هاي سازماني، نياز به نظام و ساختار مناسب ضروري مي‌باشد. در همين راستا، ابتدا در اين مقاله ادبيات و مباني نظري مرتبط با موضوع بررسي شد و سپس مولفه‌ها و ويژگيهاي نظامهاي ثبت، ارزيابي، پاداش و توزيع تجربه‌ها تعيين و تشريح شدند. با اين روش ساختار مفهومي مستند سازي تجربيات سازماني طراحي شد.  در پايان با كسب نظرهاي خبرگان، ساختار طراحي شده آزمون شد.