هدف اين پژوهش بررسي تجارب معلمان از طرح ارزشيابي توصيفي در مدارس ابتدايي بوده است. روش پژوهش، کيفي از نوع پديدارشناسي بود. شرکت کنندگان در پژوهش 23 نفر از معلمان مجري طرح در نواحي 2 و 3 و 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصيلي 1387-88بودند که با روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب گرديدند. اطلاعات با استفاده از مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته گردآوري شد و با به کارگيري روش کلايزي مورد تجزيه و تحليل و تفسير قرار گرفت. از مجموع يافته هاي اين پژوهش بعد از حذف کدهاي مشترک 100 کد مفهومي که بيانگر تجارب مشارکت کنندگان بود، استخراج گرديد که در سه مفهوم محوري: 1- فرايند ياددهي - يادگيري، يادگيري: (ميزان يادگيري، کيفيت يادگيري، کاربرد يادگيري)، تدريس: (روش تدريس، نقش معلم، مشارکت فراگير)، ارزشيابي: (هدف ارزشيابي، شيوه ارزشيابي، زمان ارزشيابي)، 2- بهداشت رواني: (تعادل روحي و رواني در روابط فردي، شناخت تواناييها و محدوديت هاي فردي، شادابي محيط يادگيري)، 3- حيطه هاي مختلف شخصيت دانش آموزان: (حيطه عاطفي و حيطه اجتماعي) دسته بندي شد. معلمان در جريان آموزش و اجراي طرح تجارب مثبت و منفي زيادي را به دست آورده اند که بر ادراک آنها از طرح تاثير داشته است. آشنايي برنامه ريزان با تجربيات معلمان، به عنوان مجريان برنامه و تاکيد بر اين مهم که آنان اهداف اين طرح را چگونه درک کرده و براي خود معنادار ساخته اند، نقش مهمي در رفع نواقص طرح و بالا بردن اثربخشي آن دارد.