پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير انتظارات معلم بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پايه اول متوسطه انجام شده است. جامعه پژوهش عبارت بود از کليه دانش آموزان دختر و پسر سال اول متوسطه منطقه زيرکوه شهرستان قائن که در سال تحصيلي 87- 1386 مشغول به تحصيل بودند. به منظور انتخاب نمونه آماري پژوهش، دو دبيرستان پسرانه و دو دبيرستان دخترانه از بين يازده دبيرستان منطقه زيرکوه قائن به صورت تصادفي انتخاب شدند. سپس، از هر دبيرستان دو کلاس، در مجموع چهار کلاس به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب شد. بدين ترتيب، مجموع دانش آموزان چهار کلاس به تعداد 101 نفر (55 دختر و 46 پسر) حجم نمونه آماري اين پژوهش را تشکيل داد. با توجه به آزمايشي بودن روش پژوهش، به طور تصادفي، تعداد 46 نفر (21 پسر و 25 دختر) از افراد گروه نمونه در گروه کنترل و 55 نفر (25 پسر و 30 دختر) در گروه آزمايش جايگزين شدند. طي مدت چهار ماه، چهار ساعت در هفته، توسط چهار نفر از معلماني که خود قبلا در رابطه با انتظارات معلم از دانش آموزان، آموزش هاي لازم را ديده بودند، به گروه آزمايش و آموزش هاي لازم ارائه شد. فرضيه هاي اين پژوهش عبارت بودند از: فرضيه اصلي: انتظارات مثبت معلم بر يادگيري درس فيزيک موثر است و فرضيه هاي فرعي: انتظارات مثبت معلم بر يادگيري دختران در درس فيزيک موثر است، انتظارات مثبت معلم بر يادگيري پسران در درس فيزيک موثر است، انتظارات مثبت معلم بر يادگيري دختران و پسران در درس فيزيک اثر متفاوت دارد. داده هاي جمع آوري شده مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. يافته ها نشان داد که انتظارات مثبت معلم از دانش آموزان ميتواند پيشرفت تحصيلي آنان را افزايش دهد. اين تاثير در درس فيزيک براي دانش آموزان دختر محسوستر بود. از لحاظ جنسيت، تفاوت چشمگيري بين دانش آموزان دختر و پسر در ميزان پيشرفت تحصيلي مشاهده نشد، ولي دانش آموزان دختر بيشتر تحت تاثير انتظارات معلم قرار گرفتند. با توجه به اين نتايج ميتوان گفت، با داشتن انتظارات مثبت و انتقال آنان به دانش آموزان ميتوان وضعيت تحصيلي شان را بهبود بخشيد و حتي ميزان افت تحصيلي در مدارس را تا حدودي کاهش داد.