پژوهش حاضر به منظور بررسي رابطه ميان شش بعد جو سازماني با ميزان پذيرش نوآوري در برنامه ۰۰درسي از ديدگاه اعضاي هيات علمي دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. اين تحقيق از نوع کاربردي است و براي اجراي آن از روش توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي استفاده شده است. جامعه آماري شامل 503 عضو هيات علمي دانشگاه اصفهان است که 126 عضو دانشگاه از طريق نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم به عنوان نمونه آماري انتخاب شده اند. ابزارهاي اندازه گيري در اين پژوهش عبارت بود از: 1- پرسشنامه جو سازماني که توسط گل (2008) طراحي شده و توسط پژوهش گران بومي سازي شده است. 2- پرسشنامه ميزان پذيرش نوآوري برنامه درسي که توسط پژوهش گران تدوين شده است. تجزيه و تحليل داده ها در سطح آمار استنباطي با استفاده از آزمون هايي نظير آزمون رگرسيون چندگانه، رگرسيون هم زمان، آزمون لوين، تحليل واريانس چند متغيره (مانوا) انجام گرفته است. تحليل يافته هاي پژوهش نشان داد که 1- بين بعدهاي جو سازماني و ميزان پذيرش نوآوري برنامه درسي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. 2- بين بعدهاي جو سازماني (تصوير سازماني، مردم سالاري، نظم و قانون، تحقق هدف هاي کلي سازمان، عامل هاي فرهنگي اجتماعي) و ميزان پذيرش نوآوري در هدف هاي برنامه درسي در محتواي برنامه درسي، فعاليت هاي ياد دهي يادگيري، روش هاي ارزشيابي برنامه درسي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. 3- بين ميانگين جو سازماني و ميزان پذيرش نوآوري در برنامه درسي با توجه به متغيرهاي دموگرافيک (سابقه خدمت نوع دانشکده، مرتبه علمي، سفرهاي علمي) تفاوت معنادار وجود دارد و 4- بين ميانگين جو سازماني و ميزان پذيرش نوآوري در برنامه درسي با توجه به متغيرهاي دموگرافيک (جنسيت) تفاوت معنادار وجود ندارد.