مطالعه حاضر با هدف ارزيابي مدل باورهاي خودکارآمدي معلمان به عنوان تعيين کننده ميزان رضايت شغلي آنها و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و با روش تحليل مسير صورت گرفته است. بدين منظور 320 نفر از جامعه معلمان اداره آموزش و پرورش شهرستان ساوه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و با پرسشنامه خودکارآمدي شرر (1982) و پرسشنامه رضايت شغلي کاظم شريعت (1383) مورد بررسي قرار گرفتند. همچنين براي اندازه گيري پيشرفت تحصيلي دانش آموزان از معدل نمرات پايان ترم آنها استفاده شد. نتايج نشان مي دهد که مولفه هاي پيشرفت تحصيلي قبلي، خودکارآمدي معلمان، رضايت شغلي معلمان و پيشرفت تحصيلي بعدي دانش آموزان دو به دو با يکديگر همبستگي دارند. در مرحله اول داده هاي حاصل از پژوهش براي بررسي توافق و سازگاري با مدل پيشنهادي پژوهش مورد آزمون قرار گرفت که نتايج تحليل مسير نشان دهنده عدم برازش مدل بود. بنابراين به منظور دستيابي به مدل برازش شده با اعمال کنترل مفروضه ثابت ماندن واريانس مانده ها مدل اوليه دوباره مورد تحليل قرار گرفت و نتايج نمايانگر اين است که مدل با کنترل مفروضه ثابت ماندن واريانس مانده ها از برازش مناسبي برخوردار است. همچنين تمامي ضرايب مسيرها به جز ضريب مسير بين رضايت شغلي معلم و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان معنادار بود.