اگر چه پرورش همة ابعاد وجودي متربيان وظيفه نظام‏هاي تربيتي است، ‌اما ارزيابي برنامه‏هاي درسي نشان مي‏دهد که در نظام‌هاي آموزشي، صرفاً به بعد عقلاني فراگيران توجه مي‌شود و ساير ابعاد وجودي خصوصا بعد روحاني و معنوي مورد غفلت قرار مي‌گيرد. اين درحالي است که طبق نظر متخصصان، پرورش جنبه‌هاي معنوي در متربي براي يافتن خويشتن خويش، امري فوري و حياتي است. برنامه درسي معنوي به معني پرورش جنبه‏هاي معنوي انسان از طريق فرايند آموزش فقط مركب از زمينه‏هاي موضوعي نيست، بلكه مبتني بر زمينه‏هاي نمادي، زماني و جهاني قابل تامل است. اين نوع برنامه درسي خواهان نيل به سطوح عالي آگاهي، معني‏دار كردن زندگي و درك رابطه با وجود متعالي و تاثيرگذار بر زندگي است. هدف اصلي این مقاله، تبيين بعد معنوي انسان و برنامه درسي معنوي و تعيين استلزامات براي انتخاب رويکرد معنوي در تعليم و تربيت است؛ لذا تلاش شده ضمن بحث از ماهيت معنويت و عوامل آن از ديدگاه صاحب نظران مختلف و نيز تشريح معنويت و نشانگرهاي آن از نظر قران، عناصر الگوي برنامه درسي معنوي به گونه‏اي تبیین شود كه با وضعیت و مباني دين اسلام سازگار باشد.

معنويت؛ برنامه درسي معنوي؛ برنامه‌ريزي درسي و تعليم و تربيت

 

لینک مقاله