هدف پژوهش حاضر، بررسي تحليلي موانع توسعه آموزش الکترونيکي در نظام آموزشي ايران بود. براي اين منظور ابتدا به شناسايي موانع توسعه آموزش الکترونيکي در ايران با استفاده از روش دلفي و سپس به مشخص کردن اولويت آنها و ارائه راهكار پرداخته شد. روش تحقيق از نوع توصيفي-پيمايشي و نمونه آماري شامل 46 نفر از متخصصين آموزش الکترونيکي بود. پرسشنامه اين پژوهش، از نوع محقق ساخته و با ضريب پايايي 0.86 مي باشد. آزمون هاي آماري به کار رفته، علاوه بر روش دلفي، روش مجذور كاي (خي دو)، آزمون فريدمن و ضريب همبستگي كندال مي باشند. نتايج پژوهش حاکي از آن است که موانع آموزش الکترونيکي در نظام آموزشي ايران به ترتيب عبارتند از 1) موانع تكنولوژيكي، 2) فرهنگي/اجتماعي، 3) پداگوژيكي، 4) حقوقي/اداري، 5) راهبردي و 6) اقتصادي.