پژوهش حاضر، ديدگاه دبيران و مديران دبيرستان هاي دخترانه دولتي منطقه پنج شهر تهران را در خصوص کتابخانه هاي آموزشگاهي و اثر آن ها بر برنامه هاي درسي، بررسي نموده است. روش تحقيق، توصيفي بوده وجامعه آماري پژوهش نيز تمامي دبيران و مديران دبيرستان هاي مذکور در سال تحصيلي 89-1388 بوده اند. جامعه آماري 190 نفر بوده است. برآورد نمونه بر اساس جدول کرجسي و مورگان، انجام و تعداد 127 نمونه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي، انتخاب شدند. ابزار هاي گردآوري داده ها دو پرسش نامه محقق ساخته، مديران و دبيران با 21 سوال بسته پاسخ و به همراه يک سوال باز پاسخ، بوده است. ابزارها قبل از اجرا به لحاظ ملاحظات روان سنجي بررسي و روايي و پايائي لازم در آن ها، تامين شده است. نتايج حاکي از آن بود که، دبيران و مديران استفاده از کتابخانه را در بهبود برنامه هاي درسي، موثر دانسته اند. به طور تقريبي نيمي از پاسخ گويان تخصيص واحدي درسي به نام «کتاب خواني» را در برنامه درسي دانش آموزان لازم دانسته اند در حالي که تاکنون چنين واحد درسي، در برنامه درسي آموزشگاهي، قرارداده نشده است. به منظور کمک به بهبود برنامه هاي درسي و توسعه يادگيري دانش آموزان، استقرار کتابخانه هاي آموزشگاهي پويا با حضور کتابدار متخصص، متعامل سازي برنامه هاي درسي مدرسه اي با برنامه هاي کتابخانه هاي آموزشگاهي و هم چنين تخصيص زمان براي استفاده از کتابخانه در مدارس، مي تواند، موثر واقع گردد.