شعر قطره باران*

 اول مـن آب بـودم                   بــودم مـيـان دريـا

   بـعدا بخـار گـشـتم                   رفتـم به آســمان ها

در آسـمــان آبــي                    يـك تـكـه ابـر ديدم

   با شور وشوق بسيار                 رفتـم به آن رسـيدم

باران شدم چكيـدم                  بــر ذره ذره خــاك

   گـل گـل هزار گل                   سر زد از آن خاك پاك