شعر اي ايران

                 اي ايـران اي مرز پـر گـهر                   اي خـاكت سرچـشمه ي هنر

               دور از تـو انـديشه ي بدان                    پـايـنـده مـانـي و جـاودان

     اي دشمن ار تو سنگ خاره اي من آهنم     جان من فداي خاك پاك ميهنم

               مـهر تـو چون شد پيشـه ام                    دور از تـو نيـست انديشه ام

      در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما               پـاينـده باد خاك ايـران ما

           سنگ كوهت در و گوهر است                   خاك دشتت بهتر از زر است

           مهرت از دل كي برون كنـم                     بـرگو بي مهر تو چون كنـم

   تا گردش جهان و دورآسمان به پاست           نور ايزدي هميشه رهنماي ماست

             مهـر تو چـون شد پيـشه ام                      دور از تـو نيست انديـشه ام

   در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما                 پاينـده باد خاك ايـران ما

            ايران اي خـرم بهـشت من                       روشن از تـو سرنوشـت من

          گـر آتـش بـارد به پيـكـرم                        جـز مـهـرت در دل نپـرورم

   از آب و خاك و مهر تو سرشته شد گلم             مهر اگر برون رود گلي شود دلم

            مهر تو چـون شـد پيـشه ام                     دور از تو نيست انديشـه ام

در راه تو كي ارزشي دارد اين جان ما                 پاينده باد خاك ايران ما

                               

---